Van J. Bernlef bewerkt door Guy Cassiers in een regie van Martine Werners
Hoe voel je je?’ ‘Als een schip,’ zeg ik, ‘een schip, een zeilschip dat in een windstilte is terechtgekomen. En dan plotseling is er even weer wat wind, vaar ik weer. Dan heeft de wereld weer vat op me en kan ik weer meebewegen.
Maarten Klein verliest langzaam maar zeker zijn greep op de werkelijkheid. Hij kan heden en verleden niet meer onderscheiden, wil plotseling weer naar zijn werk, terwijl hij al gepensioneerd is en ziet zijn vrouw voor een vreemde aan. Momenten van helderheid worden meer en meer verdrongen door ontreddering en verwarring. Langzaam groeit bij Maarten het besef dat er echt iets met hem aan de hand is.
"Net als ik lekker lig, komt Vera me wekken. Is het ochtend? Waarom al die haast? En sinds wanneer kleed ik mij zelf niet meer aan?" Hersenschimmen is een toneelstuk over dementie. Het stuk gaat over herinneren, vergeten en verdwijnen. Het gaat over het trage verval van een bewustzijn en over de eenzaamheid en angst die dat oproept. Maar het gaat ook over de liefde tussen een man en vrouw die langzaam verdwijnt als sneeuw voor de zon. |
SpelersBert Jan Landman Cora van Burgeler Tineke Hoopman Jory Schoondermark Arjen Schimmel Siebe de Bie Anouk Butterlin |
Als kind had je dat vaak. Je werd 's morgens wakker en de muren van je kamer stonden verkeerd om je heen. In gedachten moest je de kamer een slag draaien zodat alles weer klopte en je op kon staan, de deur door, de dag in.